938/2021

Reglugerð um sóttkví og einangrun og sýnatöku við landamæri Íslands vegna COVID‑19. - Brottfallin

1. gr.

Gildissvið og markmið.

Reglugerð þessi gildir um alla þá einstaklinga sem sóttvarnalæknir skyldar í sóttkví eða einangrun á grundvelli sóttvarnalaga nr. 19/1997, með síðari breytingum, hvort sem það er gert með almennri ákvörðun eða ákvörðun sem beint er sérstaklega að viðkomandi. Reglugerð þessi gildir jafnframt um sýnatöku við landamæri Íslands vegna COVID-19.

Sóttkví og einangrun eru opinberar sóttvarnaráðstafanir sem beitt er til að draga úr útbreiðslu farsótta, hvort sem er til eða frá Íslandi, innanlands eða til að varna útbreiðslu smits frá einstak­lingum.

Með reglugerð þessari er kveðið á um afkvíun landsins alls, sóttkví og einangrun einstaklinga, þ.m.t. í sóttvarnahúsi, og sóttvarnaráðstafanir vegna hættu á að farsótt berist til Íslands, eins og nánar er útfært í reglugerðinni skv. 12., 13. og 14. gr. sóttvarnalaga nr. 19/1997, með síðari breytingum, í samræmi við tillögu sóttvarnalæknis til heilbrigðisráðherra.

 

2. gr.

Skilgreiningar.

Einangrun: Aðskilnaður einstaklinga sem eru smitaðir eða bera með sér sýkingar, og skapa því hættu fyrir lýðheilsu, frá öðrum á þann hátt sem kemur í veg fyrir útbreiðslu sýkingar. Einangrun er beitt þegar einstaklingur er með smitandi sjúkdóm.

Ferðamaður: Einstaklingur á ferð milli landa. Hugtakið nær þannig til allra einstaklinga sem eru á ferð milli landa, hvort sem þeir eru íslenskir ríkisborgarar eða ekki.

Ferðamenn með tengsl við Ísland: Íslenskir ríkisborgarar, einstaklingar búsettir á Íslandi, með dvalar- eða atvinnuleyfi á Íslandi, þ. á m. umsækjendur um slíkt leyfi og aðstandendur þeirra. Einnig einstak­lingar með langtímavegabréfsáritun á Íslandi, umsækjendur um alþjóðlega vernd og einstak­lingar sem koma til landsins vegna vinnu eða náms sem mun standa lengur en sjö daga og aðstand­endur þeirra.

Sóttkví: Takmörkun á athafnafrelsi og/eða aðskilnaður einstaklinga sem grunur leikur á að hafi verið útsettir fyrir smiti, en eru ekki veikir, frá öðrum á þann hátt sem kemur í veg fyrir hugsanlega útbreiðslu sýkingar. Hugtakið sóttkví nær m.a. til sóttkvíar í sóttvarnahúsi, heimasóttkvíar og vinnu­­sóttkvíar.

Sóttvarnahús: Staður þar sem einstaklingur, sem ekki á samastað á Íslandi eða getur af öðrum sökum ekki eða vill ekki einangra sig í húsnæði á eigin vegum, getur verið í sóttkví eða einangrun vegna gruns um að hann sé smitaður af farsótt eða ef staðfest er að svo sé.

 

3. gr.

Skylda til að fara í sóttkví.

Allir þeir sem hafa umgengist einstaklinga með COVID-19 skulu fara í sóttkví í 14 daga frá því að þeir umgengust síðast smitaðan einstakling. Sóttvarnalæknir, eða þeir sem hann hefur falið að sinna því verkefni, getur gefið fyrirmæli um að einstaklingur fari í sóttkví ef möguleiki er á því að við­komandi hafi smitast af COVID-19 og er einstaklingi skylt að hlýða þeim fyrirmælum. Leiði smit­rakning í ljós að útsetning einstaklings fyrir COVID-19 veirunni hafi verið minni háttar, er einstak­lingi heimilt að viðhafa smitgát, sbr. leiðbeiningar sóttvarnalæknis um sóttkví til að draga úr útbreiðslu COVID-19 fyrir vinnustaði eða leikskóla, skóla, frístund og félagsmiðstöðvar, í stað sótt­kvíar. Einstak­lingi sem viðhefur smitgát er skylt að fara í tvö hraðpróf til greiningar á COVID-19 veirunni, hið fyrra á fyrsta degi smitgátar og hið seinna á fjórða degi. Sé niðurstaða seinna hrað­prófsins neikvæð er einstaklingi hvorki skylt að sæta sóttkví né viðhafa smitgát. Um jákvæða niður­stöðu prófs fer eftir 10. gr.

Ferðamanni er skylt að sæta sóttkví eins og nánar er mælt fyrir um í 4. og 5. gr.

Þeir sem skylt er að fara í sóttkví samkvæmt 1. og 2. mgr. skulu fara í heimasóttkví, sbr. 7. gr. eða eftir atvikum dvelja í sóttkví í sóttvarnahúsi, sbr. 5. gr., samkvæmt nánari ákvörðun sóttvarna­læknis. Um vinnusóttkví gildir 8. gr.

Neiti einstaklingur að fara í sóttkví eða viðhafa smitgát samkvæmt reglugerð þessari er sótt­varna­lækni heimilt að leita aðstoðar lögregluyfirvalda vegna aðgerða til að varna smiti í samræmi við 14. gr. sóttvarnalaga, nr. 19/1997, með síðari breytingum. Í þeim tilgangi er lögreglu enn fremur heimilt að kanna hvort einstaklingur er á þeim stað sem hann sætir sóttkví í samræmi við ákvæði 7. gr. Áður en gripið er til þvingunaraðgerða skal ætíð reynt að leysa mál með öðrum hætti.

Takist ekki samstarf við einstakling, sem gert er að sæta sóttkví eða viðhafa smitgát samkvæmt reglugerð þessari eða tilkynningu frá sóttvarnalækni, skal sóttvarnalæknir taka formlega ákvörðun í málinu í samræmi við 14. gr. sóttvarnalaga, nr. 19/1997, með síðari breytingum.

 

4. gr.

Sýnataka við landamæri Íslands.

Ferðamönnum sem koma til Íslands og dvalið hafa í meira en sólarhring á síðastliðnum 14 dögum í löndum sem skilgreind eru af sóttvarnalækni sem áhættusvæði er skylt að framvísa vottorði á landamærastöð og við byrðingu sem sýnir fram á neikvætt PCR-próf sem ekki er eldra en 72 klst. við byrðingu. Þeim er jafnframt skylt að fara í sýnatöku í Flugstöð Leifs Eiríkssonar eða á öðrum landamærastöðvum sem sóttvarnalæknir ákveður til greiningar á SARS-CoV-2 veirunni og síðan í sóttkví þangað til niðurstöður liggja fyrir úr seinni sýnatöku sem skylt er að undirgangast og fram­kvæma skal 5 dögum eftir komu til landsins. Íslenskum ríkisborgurum verður þó ekki meinað að koma til landsins. Sóttvarnalæknir skal reglulega endurmeta hvaða lönd og svæði teljist áhættu­svæði, svo sem með hliðsjón af skilgreiningu alþjóðastofnana. Börnum fæddum 2005 eða síðar, sem ferðast með forráðamanni eða öðrum eldri einstaklingum, er hvorki skylt að framvísa PCR-vottorði né fara í sýnatöku en er skylt að vera í sóttkví þangað til niðurstöður liggja fyrir úr seinni sýna­töku þess sem þau ferðast með. Börnum fæddum 2005 og síðar sem ferðast einsömul er ekki skylt að framvísa PCR-vottorði, sæta sýnatöku eða fara í sóttkví, sbr. þó 2. mgr. 6. gr.

Ef sýni úr seinni sýnatöku reynist neikvætt er ferðamanni ekki lengur skylt að sæta sóttkví. Um jákvæð sýni fer eftir 5. eða 11. gr., eftir því sem við á. Í vottorði samkvæmt 1. mgr. skal koma fram dagsetning sýnatöku, nafn og símanúmer rannsóknarstofu og nafn og fæðingardagur þess sem sýni var tekið frá. Niðurstöður rannsóknar skal forskrá rafrænt ásamt öðrum upplýsingum fyrir brottför. Sóttvarnalækni er að öðru leyti heimilt að gefa út nánari leiðbeiningar um vottorð.

Fyrir komuna til Íslands er ferðamanni skylt að forskrá sig með því að fylla út rafrænt eyðublað þar sem meðal annars koma fram samskiptaupplýsingar, upplýsingar um hvar viðkomandi hefur dvalið, hvar hann hyggst dvelja í sóttkví á Íslandi, brottfarardagur frá Íslandi ef við á og upplýsingar um heilsufar. Þeim sem flytja farþega til Íslands er skylt að vekja athygli viðkomandi á skyldu til forskráningar með hæfilegum fyrirvara.

Sýnataka sem fer fram samkvæmt þessu ákvæði er skipulögð af sóttvarnalækni og er hún ferða­manni að kostnaðarlausu.

Lífsýni sem tekin eru samkvæmt þessu ákvæði skulu einungis rannsökuð m.t.t. SARS-CoV-2 veirunnar. Lífsýnum skal eytt að lokinni greiningu.

Þeir sem koma á landamærastöð utan þess tíma sólarhrings sem unnt er að taka sýni og ekki eru í áætlunarferð geta óskað eftir sýnatöku með útkalli. Þeim sem sinnir slíku útkalli er heimilt að taka gjald sem nemur 60.000 kr. fyrir útkallið. Gjaldið myndar ekki afsláttarstofn skv. 4. gr. reglugerðar um greiðsluþátttöku sjúkratryggðra í kostnaði vegna heilbrigðisþjónustu, sbr. jafnframt 29. gr. laga nr. 112/2008.

Tengifarþegum sem fara ekki út fyrir viðkomandi landamærastöð er ekki skylt að fara í sýna­töku samkvæmt þessu ákvæði. Tengifarþegum sem fara út fyrir landamærastöð en dvelja innan við 48 tíma á Íslandi er heimilt að fara í sóttkví, eftir atvikum samkvæmt 5. gr., í stað sýnatöku sam­kvæmt ákvæði þessu.

Neiti ferðamaður að fara í sóttkví eða sýnatöku samkvæmt reglugerð þessari er sóttvarnalækni heimilt að leita aðstoðar lögregluyfirvalda vegna aðgerða til að varna smiti, s.s. sýnatöku, einangrun eða sóttkví í samræmi við 14. gr. sóttvarnalaga, nr. 19/1997. Í þeim tilgangi er lögreglu enn fremur heimilt að kanna hvort ferðamaður er á þeim stað sem hann sætir sóttkví. Áður en gripið er til þvingunaraðgerða skal ætíð reynt að leysa mál með öðrum hætti.

 

5. gr.

Sóttvarnahús.

Einstaklingur, hvort sem hann er ferðamaður eða ekki, sem gert er að sæta einangrun og á ekki samastað á Íslandi eða getur af öðrum sökum ekki eða vill ekki einangra sig í húsnæði á eigin vegum, sem uppfyllir skilyrði 7. og 10. gr. og leiðbeiningar sóttvarnalæknis, sbr. fylgiskjal 2, skal dvelja í einangrun í sóttvarnahúsi og lúta þeim reglum sem um það gilda í þeim tilgangi að aðskilja sig frá öðrum til að koma í veg fyrir hugsanlega útbreiðslu COVID-19. Hafi ferðamaður við komuna til landsins undir höndum viðurkennt vottorð um ónæmisaðgerð (bólusetningu) vegna COVID-19 eða viðurkennt vottorð sem sýnir fram á að COVID-19 sýking sé afstaðin, sem og vottorð um neikvætt COVID-19 próf, annaðhvort PCR-próf eða mótefnavakapróf (antigen-próf, hraðpróf), sem er ekki eldra en 72 klst. við byrðingu erlendis, er ferðamanni ekki skylt að fara í sýnatöku á landa­mærastöð og síðan í sóttkví skv. 4. gr. Þá er ferðamanni sem getur framvísað viðurkenndu vottorði um ónæmis­aðgerð vegna COVID-19 eða viðurkenndu vottorði sem sýnir fram á að COVID-19 sýking sé afstaðin, en ekki vottorði um neikvætt COVID-19 próf, annaðhvort PCR-próf eða mót­efna­vaka­próf, sem er ekki eldra en 72 klst. við byrðingu erlendis, skylt að gangast undir eina PCR-sýnatöku á landamærastöð og sóttkví þar til neikvæð niðurstaða liggur fyrir úr sýnatökunni. Um jákvæð próf fer eftir 10. gr.

Þeim sem greinast í sýnatöku skv. 4. gr. með afbrigði SARS-CoV-2 veirunnar sem eru meira smitandi en önnur afbrigði og/eða valda alvarlegri sjúkdómi er skylt að dvelja í sóttvarnahúsi.

Sóttvarnalæknir getur í undantekningartilvikum ákveðið að einstaklingur sem sætir sóttkví skv. 3. gr. skuli dveljast í sóttvarnahúsi, svo sem ef viðkomandi hefur engin tök á því að einangra sig í húsnæði á eigin vegum eða verða sér úti um annan samastað í þeim tilgangi, sbr. fylgiskjöl 1 og 3, eða sýnt þykir að hann muni ekki hlíta reglum um sóttkví.

Ákvörðun um dvöl í sóttvarnahúsi og synjun um undanþágu er ekki kæranleg til ráðherra, sbr. 11. mgr. 14. gr. sóttvarnalaga. Synji sóttvarnalæknir beiðni um undanþágu skal taka fram í synjun­inni að viðkomandi geti óskað þess að ákvörðunin verði borin undir dóm, sbr. 15. gr. sóttvarnalaga. Um málsmeðferð fer að öðru leyti eftir 14. og 15. gr. sóttvarnalaga, nr. 19/1997, með síðari breyt­ingum.

Einangrun eða sóttkví í sóttvarnahúsi felst í eftirfarandi:

1. Einstaklingur, þ.m.t. ferðamaður, skal ekki fara út úr sóttvarnahúsi nema brýna nauðsyn beri til, svo sem til að sækja nauðsynlega heilbrigðisþjónustu. Þó er einstaklingi heimilt að stunda útiveru í samræmi við leiðbeiningar sóttvarnalæknis en þarf að halda sig í a.m.k. 2 metra fjarlægð frá öðrum. Fullorðnum skal að lágmarki boðin útivera einu sinni yfir daginn í tvo daga af þeim fimm sem þeir sæta sóttkví í sóttvarnahúsi. Miða skal við að útivera sé ekki lengri en klukkustund. Þurfi þeir að dvelja lengur skal bjóða útiveru á hverjum degi frá sjötta degi. Óska skal leyfis til útiveru til rekstraraðila sóttvarnahúss sem annast skipulag útiveru fyrir alla þá sem dveljast í sóttvarnahúsi.
2. Einstaklingur, þ.m.t. ferðamaður, má ekki taka á móti gestum í sóttvarnahúsi.
3. Einstaklingur, þ.m.t. ferðamaður, má ekki dvelja í sameiginlegum rýmum sóttvarnahúss, svo sem stigagöngum eða sameiginlegum útisvæðum.
4. Sérstakt tillit skal tekið til barna sem dvelja í sóttvarnahúsi, svo sem vegna útiveru og aðbún­aðar. Þrátt fyrir a-lið skal bjóða börnum og þeim sem dveljast með þeim útiveru dag­lega.

Dvöl í sóttvarnahúsi er gjaldfrjáls.

 

6. gr.

Vottorð o.fl.

Hafi ferðamaður við komuna til landsins undir höndum viðurkennt vottorð um ónæmisaðgerð (bólusetningu) vegna COVID-19 eða viðurkennt vottorð sem sýnir fram á að COVID-19 sýking sé afstaðin, sem og vottorð um neikvætt COVID-19 próf, annaðhvort PCR-próf eða mótefnavakapróf (antigen-próf, hraðpróf), sem er ekki eldra en 72 klst. við byrðingu erlendis, er ferðamanni ekki skylt að fara í sýnatöku á landamærastöð og síðan í sóttkví skv. 4. gr. Þá er ferðamanni sem getur framvísað viðurkenndu vottorði um ónæmisaðgerð vegna COVID-19 eða viðurkenndu vottorði sem sýnir fram á að COVID-19 sýking sé afstaðin, en ekki vottorði um neikvætt COVID-19 próf, annaðhvort PCR-próf eða mótefnavakapróf, sem er ekki eldra en 72 klst. við byrðingu erlendis, skylt að gangast undir eina PCR-sýnatöku á landamærastöð og sóttkví þar til neikvæð niðurstaða liggur fyrir úr sýnatökunni. Um jákvæð próf fer eftir 10. gr.

Ferðamaður sem hefur undir höndum viðurkennt vottorð sem staðfestir jákvæða niðurstöðu úr PCR-prófi eldra en 14 daga gömlu, sbr. c-lið 3. mgr., er undanþeginn skyldu til að framvísa vottorði um neikvæða niðurstöðu PCR-prófs eða hraðprófs, ef 180 dagar eða færri eru liðnir frá COVID-19 sýkingu. Jafnframt er sá ferðamaður undanþeginn skyldu um að gangast undir annaðhvort hraðpróf eða PCR-próf til greiningar á COVID-19 veirunni, skv. 3. mgr.

Þrátt fyrir 1. mgr. skal ferðamaður með tengsl við Ísland, sem framvísar vottorði um bólusetn­ingu gegn COVID-19 eða um að COVID-19 sýking sé afstaðin, gangast undir annaðhvort hraðpróf eða PCR-próf til greiningar á COVID-19 veirunni á næstu tveimur dögum frá komu til landsins. Þetta á jafnframt við um börn fædd 2015 og fyrr með tengsl við Ísland, hvort sem þau ferðast einsömul eða með öðrum, enda sæti þau ekki sóttkví skv. 4. gr.

Viðurkennd vottorð eru eftirfarandi:

1. alþjóðabólusetningarskírteinið gefið út í samræmi við alþjóðaheilbrigðisreglugerð Alþjóða­heilbrigðismála­stofnunarinnar.
2. bólusetningarvottorð sem staðfestir bólusetningu með bóluefni sem Lyfjastofnun Evrópu hefur mælst til að fái markaðsleyfi eða Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin hefur viðurkennt og sem uppfyllir leiðbeiningar sóttvarnalæknis um vottorð, svo sem um mat á vottorðum við landamæri og efni og form vottorða, t.a.m. um tungumál og hvaða upplýsingar vottorð skal innihalda, svo sem nafn, fæðingardag, hvar og hvenær bólusetning fór fram, framleiðandi bóluefnis og upplýsingar um aðila ábyrgan fyrir útgáfu vottorðs.
3. vottorð sem staðfestir jákvæða niðurstöður úr PCR-prófi sem er eldra en 14 daga gamalt, eða
4. vottorð sem staðfestir mótefni með mótefnaprófi sem framkvæmt er með ELISA-aðferð eða sambærilegri aðferð samkvæmt nánari ákvörðun sóttvarnalæknis.

Bólusetningarvottorð telst viðurkennt ef 14 dagar hafa liðið frá seinni bólusetningu eða 14 dagar hafa liðið frá bólusetningu ef eingöngu er framkvæmd ein bólusetning samkvæmt markaðsleyfi bóluefnisins. Ef styttri tími hefur liðið frá því að bólusetning var framkvæmd er einstaklingi sem framvísar vottorði skylt að gangast undir eina sýnatöku og fara að reglum sem gilda um heima­sóttkví þar til neikvæð niðurstaða liggur fyrir úr sýnatöku. Um jákvæði sýni fer eftir 5. eða 10. gr.

Sóttvarnalækni er heimilt að gefa út nánari leiðbeiningar um vottorð svo sem um mat á vott­orðum við landamæri og efni og form vottorða, t.a.m. um tungumál og hvaða upplýsingar vottorð skal inni­halda, svo sem nafn, fæðingardag, hvar og hvenær sýnataka fór fram, heiti rannsóknar­stofu/útgefanda vottorðs, dagsetningu vottorðs, upplýsingar um aðila ábyrgan fyrir útgáfu vottorðs, tegund prófs og niðurstöðu rannsóknar.

Ef minnsti vafi leikur á um trúverðugleika vottorðs eða vottorð telst ógilt samkvæmt nánari leið­beiningum sóttvarnalæknis er ferðamanni skylt að fara í sýnatöku og sóttkví skv. 4. gr.

Þeir sem sýna fram á, með hæfilegum fyrirvara, að sýnataka sé ekki framkvæmanleg vegna læknis­fræði­legra ástæðna eru undanþegnir sýnatöku skv. 4. gr. og framvísun neikvæðs PCR-prófs samkvæmt sama ákvæði. Þess í stað skulu þeir sæta 14 daga sóttkví frá komu til landsins, eftir atvikum í sóttvarnahúsi, sbr. 5. gr.

Stafrænt evrópskt vottorð sem gefið er út á grundvelli reglugerðar um slík vottorð er viðurkennt vottorð í samræmi við 1. mgr.

Sýnataka samkvæmt þessu ákvæði er gjaldfrjáls.

Sóttvarnalækni er heimilt að leyfa rafræna skoðun og staðfestingu á gildi vottorða fyrir brottför, svo sem í samráði við flugrekendur.

 

7. gr.

Skyldur einstaklinga sem eru í heimasóttkví.

Þeim sem gert hefur verið að sæta sóttkví samkvæmt reglugerð þessari er skylt að halda sig heima við eða á þeim stað þar sem þeir eru í sóttkví, sbr. leiðbeiningar sóttvarnalæknis í fylgiskjali 1. Einstaklingur í heimasóttkví skal aðskilja sig frá öðrum utan dvalarstaðar. Einstaklingar sem dveljast með einstakling í heimasóttkví skulu viðhafa smitgát, sbr. 1. mgr. 3. gr.

Í sóttkví felst eftirfarandi:

1. Einstaklingur má ekki fara út af heimili nema brýna nauðsyn beri til, svo sem til að sækja nauðsynlega heilbrigðisþjónustu. Einstaklingur má þó fara í gönguferðir en þarf að halda sig í a.m.k. 2 metra fjarlægð frá öðrum vegfarendum.
2. Einstaklingur má ekki taka á móti gestum á heimili sínu eða á þeim stað þar sem hann er í sóttkví meðan sóttkví stendur yfir.
3. Einstaklingur má ekki nota almenningssamgöngur en honum er heimilt að nota leigubíl.
4. Einstaklingur má ekki fara til vinnu eða skóla þar sem aðrir eru.
5. Einstaklingur má hvorki fara á mannamót né staði þar sem margir koma saman, þ.m.t. verslanir eða lyfjabúðir.
6. Einstaklingur má ekki dvelja í sameiginlegum rýmum fjölbýlishúsa, hótela og öðrum sam­bæri­legum rýmum, svo sem stigagöngum, þvottahúsum eða sameiginlegum görðum/útivist­ar­svæðum, nema á leið inn og út.

Dvalarstaður í heimasóttkví skal að öðru leyti uppfylla skilyrði sem fram koma í leiðbeiningum sóttvarnalæknis um húsnæði í sóttkví, sbr. fylgiskjal 3.

Þeim sem sæta sóttkví skv. 3. gr. býðst að fara í sýnatöku til greiningar á SARS-CoV-2 veirunni eftir sjö daga í sóttkví. Ef sýni reynist neikvætt er einstaklingi ekki lengur skylt að sæta sóttkví. Um jákvæð sýni fer eftir 10. gr. Sóttvarnalæknir skipuleggur sýnatöku samkvæmt þessari málsgrein og er hún einstaklingi að kostnaðarlausu.

Sóttvarnalæknir gefur út nánari leiðbeiningar fyrir almenning um sóttkví, sbr. fylgiskjal 1. Einnig getur hann mælt sérstaklega fyrir um hvernig sóttkví skuli háttað í einstaka tilfellum, telji hann tilefni til.

Sóttvarnalæknir fer með eftirlit samkvæmt reglugerð þessari og í samræmi við sóttvarnalög nr. 19/1997, með síðari breytingum, þ.m.t. eftirlit með að einstaklingur, meðal annars ferðamaður, haldi sóttkví eða einangrun og að húsnæði uppfylli skilyrði reglugerðar þessarar. Sóttvarnalæknir getur óskað eftir að almannavarnadeild ríkislögreglustjóra annist tiltekna þætti við skipulagningu eftirlits samkvæmt heimildum í lögum um almannavarnir, nr. 82/2008, öðrum en þeim er lýtur að stjórn­valds­ákvörðunum sóttvarnalæknis eða mati á því hvort skilyrði sóttvarnalaga og reglugerðar þessarar um einangrun og sóttkví séu uppfyllt.

Umfang eftirlits sóttvarnalæknis um hvort einangrun og sóttkví sé viðhaldið skal taka mið af sóttvarnalögum nr. 19/1997, með síðari breytingum, og meðalhófsreglu stjórnsýslulaga, nr. 37/1993. Sóttvarnalækni er heimilt að fela öðrum eftirlitshlutverk sitt, svo sem með verktöku. Eftirlit með einstaklingum, þ.m.t. ferðamönnum, sem sæta sóttkví og einangrun skal að jafnaði fara fram með samtali og eftir atvikum með því að fara á vettvang þar sem sóttkví eða einangrun fer fram í því skyni að tryggja að sá sem sóttkví sætir aðskilji sig með fullnægjandi hætti frá öðrum. Með sam­þykki þess sem er í sóttkví eða einangrun er eftirlitsaðila heimilt að kynna sér aðstæður þess sem sætir sóttkví eða einangrun, m.a. húsnæði. Vakni grunur um brot skal lögreglu gert viðvart.

Ef sóttvarnalæknir telur að framkomnar upplýsingar eða gögn sem einstaklingur leggur fram vegna eftirlits með sóttkví eða einangrun bendi til þess að skilyrði sóttkvíar eða einangrunar séu ekki uppfyllt, eða ef viðkomandi neitar að veita fullnægjandi upplýsingar þar um, er sóttvarnalækni heimilt að taka ákvörðun um að einstaklingur, þ.m.t. ferðamaður, sæti sóttkví eða einangrun í sótt­varna­húsi.

 

8. gr.

Vinnusóttkví.

Sóttvarnalæknir getur heimilað ferðamönnum, einum eða fleiri saman, sem skylt er að fara í sýnatöku og sóttkví og eru komnir hingað til lands til starfa eða til að sinna nauðsynlegum vinnu­tengdum verkefnum að fara í vinnusóttkví í stað sóttkvíar, þ.m.t. sóttkví í sóttvarnahúsi. Með vinnu­sóttkví er átt við að viðkomandi geti farið til og frá vinnustað á meðan sóttkví stendur. Afgreiðslu­frestur á umsókn um vinnusóttkví getur verið allt að 10 dagar.

Skilyrði fyrir vinnusóttkví eru að:

1. Viðkomandi umgangist ekki aðra en heimilisfólk eða þá sem eru með þeim í vinnusóttkví.
2. Viðkomandi dveljist einungis á gististað og vinnustað meðan á sóttkví stendur.
3. Viðkomandi fylgi ákvæði 7. gr. eftir því sem við á sem og leiðbeiningum um sóttvarna­ráðstafanir sem gefnar eru út af sóttvarnalækni vegna vinnusóttkvíar.
4. Sótt sé um heimild fyrir vinnusóttkví til sóttvarnalæknis.
5. Ekki séu fleiri saman í vinnusóttkví en tilgreint er í ákvæði um almenna fjöldatakmörkun í reglugerð um takmörkun á samkomum vegna farsóttar, nema á grundvelli undanþágu frá heilbrigðisráðherra.

Heimild frá sóttvarnalækni samkvæmt þessu ákvæði veitir ekki undanþágu frá reglum heil­brigðis­ráðherra um takmarkanir á samkomum eða reglugerð dómsmálaráðherra um för yfir landa­mæri.

 

9. gr.

Undanþágur.

Sóttvarnalæknir getur veitt undanþágu frá sóttkví að öllu leyti eða hluta til vegna mjög sérstakra aðstæðna enda sé tryggt að það komi ekki niður á smitvörnum.

Sóttvarnalæknir getur veitt undanþágu frá einstaka skilyrðum vinnusóttkvíar og aðlagað skilyrði að viðkomandi starfsemi ef tryggt er að það komi ekki niður á smitvörnum.

Sóttvarnalæknir getur veitt undanþágu frá sóttkví skv. 3. gr. vegna samfélagslega ómissandi innviða sem mega ekki stöðvast, svo sem á sviði raforku, fjarskipta, samgangna, sorphirðu, heil­brigðis­starfsemi, löggæslu, sjúkraflutninga eða slökkviliða. Hið sama á við vegna kerfislega og efnahagslega mikilvægrar starfsemi, svo sem til að tryggja fæðuöryggi, dreifingu nauðsynjavara eða efnahagslegt öryggi ríkisins með útflutningi.

Sóttvarnalækni er heimilt að veita undanþágu frá sóttkví skv. 3. gr. ef staðfest er að einstak­lingur hafi sýkst af SARS-CoV-2 veirunni.

Sóttvarnalækni er heimilt að veita undanþágu frá sýnatöku og/eða framvísun vottorðs um neikvætt PCR-próf skv. 4. gr. til einstaklinga sem fylgja leiðbeiningum sóttvarnalæknis um vinnu­ferðir erlendis. Slíka undanþágu er einungis heimilt að veita starfsfólki í heilbrigðisþjónustu, starfs­fólki sem sinnir flutningum á vöru og þjónustu og starfsfólki lögreglu vegna nauðsynlegra ferða starfs síns vegna.

Í samráði við ráðherra sem fer með utanríkismál er sóttvarnalækni heimilt, vegna brýnna erinda­gjörða, að ákveða sérstakt fyrirkomulag um sóttkví, einangrun og sýnatöku fyrir einstaklinga og sendi­nefndir sem koma til landsins á vegum íslenskra stjórnvalda, starfsmenn sendiskrifstofa og aðra full­trúa erlendra ríkja, starfsmenn alþjóðastofnana og einstaklinga í boði þeirra sem þurfa að koma til landsins vegna starfsemi þessara stofnana, meðlimi herliðs og starfsmenn sem sinna mannúðaraðstoð og almannavörnum og fjölskyldur allra framangreindra aðila.

Sóttvarnalækni er heimilt að veita undanþágu frá sóttvarnaráðstöfunum í 4. gr., að hluta eða að öllu leyti, svo sem framvísun neikvæðs PCR-prófs, gagnvart flugáhöfnum sem dvelja hér á landi í takmarkaðan tíma, enda sé tryggt að það komi ekki niður á smitvörnum.

Sóttvarnalækni er heimilt að gefa út leiðbeiningar að því er varðar tilhögun á sóttkví þeirra sem fengið hafa bólusetningu gegn COVID-19, svo sem um sóttkví þegar bólusettur einstaklingur er útsettur fyrir COVID-19 og vinnusóttkví.

 

10. gr.

Sérstakar reglur um einangrun.

Einstaklingur sem er með staðfesta sýkingu af COVID-19 eða ætla má að hann kunni að vera smitaður en þarf ekki á sjúkrahúsdvöl að halda, skal vera í einangrun í heimahúsi eða á stað sem sóttvarnalæknir eða umdæmislæknir sóttvarna á hverjum stað tilgreina, svo sem sóttvarnahúsi, sbr. 5. gr. Í þeim tilvikum sem jákvætt PCR-próf gæti sýnt eldra smit getur einstaklingur gengist undir mótefnamælingu á blóðsýni. Ef mótefni greinist þarf viðkomandi ekki að sæta einangrun.

Einstaklingur í einangrun á að halda sig heima við og hafa bein samskipti við sem fæsta, sbr. með­fylgjandi leiðbeiningar sóttvarnalæknis. Ákvæði 7. gr. á einnig við um þá sem sæta einangrun nema strangari reglur eigi við. Þannig má einstaklingur í einangrun t.a.m. hvorki fara í gönguferðir né nota leigubíla.

Að jafnaði skal einstaklingur sem er smitaður vera einsamall í einangrun. Aðrir heimilismenn geta þó verið í sóttkví á sama stað ef þeir vilja ekki eða geta ekki farið af heimilinu en þeir eiga að takmarka snertingu við þann sem er í einangrun eins og raunhæft er og helst að halda sig í a.m.k. 2 m fjarlægð frá hinum smitaða. Ef fleiri veikjast á heimilinu lengir það tíma sem aðrir heimilismenn þurfa að vera í sóttkví og mögulega einangrun.

Nánari fyrirmæli um einangrun er að finna í leiðbeiningum sem sóttvarnalæknir hefur gefið út fyrir almenning um einangrun, sbr. fylgiskjal 2. Enn fremur getur sóttvarnalæknir mælt sérstaklega fyrir um hvernig einangrun skuli háttað í einstaka tilfellum, telji hann tilefni til.

Læknir má aflétta einangrun vegna COVID-19 þegar 14 dagar eru liðnir frá greiningu og sjúklingur hefur verið einkennalaus í a.m.k. sjö daga. Að öðru leyti fer um afléttingu einangrunar eftir leið­beiningum sóttvarnalæknis, sbr. fylgiskjal 2.

 

11. gr.

Viðurlög.

Brot gegn reglugerð þessari varða sektum eða fangelsi skv. 19. gr. sóttvarnalaga nr. 19/1997 eða 175. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940.

 

12. gr.

Frávísun.

Lögreglustjóra er heimilt að vísa útlendingi, sem ekki er búsettur hér á landi, úr landi við komu til landsins eða allt að sjö sólarhringum eftir komu ef hann neitar að verða við fyrirmælum um ráðstafanir samkvæmt þessari reglugerð eða í ljós kemur að hann hefur ekki fylgt þeim, s.s. að framvísa vottorði, gangast undir sýnatöku eða halda sóttkví. Ákvörðun um frávísun er kæranleg til kærunefndar útlendingamála, en kæra frestar ekki framkvæmd ákvörðunar. Að öðru leyti fer um málsmeðferð samkvæmt lögum um útlendinga.

 

13. gr.

Gildistaka.

Reglugerð þessi sem sett er á grundvelli 12., 13., 14. og 18. gr. sóttvarnalaga nr. 19/1997, með síðari breytingum, tekur þegar gildi. Frá sama tíma fellur úr gildi reglugerð nr. 747/2021, um sóttkví og einangrun og sýnatöku við landamæri Íslands vegna COVID-19, með síðari breytingum.

Þrátt fyrir 1. mgr. tekur 2. mgr. 6. gr. gildi þann 30. ágúst 2021.

Reglugerð þessi fellur úr gildi 1. október 2021.

 

Heilbrigðisráðuneytinu, 23. ágúst 2021.

 

Svandís Svavarsdóttir.