Reglugerð um ósjálfvirkan vogunarbúnað - Brottfallin

REGLUGERÐ

um ósjálfvirkan vogarbúnað.

I. KAFLI

Gildissvið, markaðssetning og frjálsir

flutningar.

1. gr.

1.            Vogarbúnaður telst vera sá búnaður sem þjónar þeim tilgangi að ákvarða gildi fyrir massa efnis með því að nota þyngdaraflið sem orkar á efnið. Vogarbúnaður kann einn­ig að vera notaður til að ákvarða annað sem tengist massa, svo sem stærð, magn, færi­breytur eða eiginleika.

              Vogarbúnaður, sem er ekki sjálfvirkur, er vogarbúnaður sem stjórnandi þarf að hafa afskipti of meðan á vigtun stendur.

Þessi reglugerð tekur til alls vogarbúnaðar sem er ekki sjálfvirkur og nefnist hér eftir "vogir".

2.            Í þessari reglugerð er gerður munur á tvenns konar notkun voga:

a)           1.ákvörðun massa fyrir verslunarviðskipti;

2.  ákvörðun massa fyrir útreikning á tollum, vörugjöldum, skatti, kaupauka eða ágóðahlut, févíti, þóknun, bötum eða greiðslum of slíkum toga;

3.  ákvörðun massa fyrir beitingu laga eða reglugerða; álit sérfræðinga í dómsmálum;    

4. ákvörðun massa i lækningastörfum við vigtun sjúklinga vegna eftirlits með heil­           brigði, vegna sjúkdómsgreiningar og læknismeðferðar;

5. ákvörðun massa vegna lyfjagerðar eftir tilvísun í lyfjabúð og ákvörðun massa vegna greiningar á rannsóknarstofum fyrir læknis- og lyfjafræði;

6.  ákvörðun verðs á grunni massa vegna beinnar sölu til almennings og vegna gerðar forpakkaðrar vöru:

b)           önnur beiting en sú sem talin er upp í a-1ið 2. mgr.

3. Vogír sem notaðar eru samkvæmt a-lið 2. mgr. skulu vera í það minnsta of nákvæm­nisflokki III, sjá töflu 1 í viðauka I.

2. gr.

1.            Aðeins er heimilt að setja á markað vogir sem standast viðkomandi kröfur sem fram koma í þessari reglugerð.

2.            Aðeins er heimilt að taka vogir í þá notkun sem um getur í a-1ið 2. mgr. I, gr. ef þær standast kröfur sem fram koma í þessari reglugerð og gilda um þær, þar með taldar reglur um aðferðir við samræmismat sem um getur í B. kafla og þær séu með CE-­merkingunum sem kveðið er á um í 10. gr.s. gr.

Vogir, sem hafðar eru til þeirra nota sem um getur í a-lið 2. mgr. 1. gr. skulu stand­ast grunnkröfur sem fram koma í viðauka I.

Nú eru vogir tengdar við tæki, sem ekki eru notuð til þess sem um getur í a-1ið 2. mgr. 1. gr., og þurfa þau tæki þá ekki að standast grunnkröfurnar.

4. gr.

1.            Heimilt er að setja á markað vogir sem standast viðkomandi kröfur þessarar reglu­gerðar.

2.            Heimilt er að taka vogir í þá notkun sem um getur í a-1ið 2. mgr. I. gr. standist þær viðkomandi kröfur þessarar reglugerðar.

5. gr.

Vogir, sem eru í samræmi við ÍST EN-45501, en hann er samhljóða samræmda Evrópu­staðlinum EN-45501, teljast vera í samræmi við þær grunnkröfur sem um getur í 3. gr. Löggildingarstofan ákveður hvaða útgáfu staðalsins skal miða við hverju sinni.

Vogir, sem uppfylla grunnkröfurnar, sem settar eru fram í viðauka I, má nota á þeim sviðum sem tilgreind eru í a-1ið 2. mgr. 1. gr.

Vogir, sem uppfylla EN-45501, teljast uppfylla sömu kröfur.

6. gr.

Ef stjórnvöld telja að samhæfðu staðlarnir, sem um getur í 1. mgr. 5. gr., uppfylli ekki að fullu grunnkröfurnar sem um getur í 3. gr. skal vísa málinu ásamt rökstuðningi til Eftir­litsstofnunar EFTA (ESA).

7. gr.

1.         Ef stjórnvöld komast að þeirri niðurstöðu að vogir með CE-merkið, sem um getur í töluliðum 2, 3 og 4 í viðauka B, standist ekki kröfur þessarar reglugerðar þótt þær séu rétt settar upp og hafðar til þeirra nota sem ráð er fyrir gert skulu þau gera allar viðeigandi ráðstafanir til að taka þessar vogir of markaði eða banna eða takmarka að þær séu teknar í notkun og/eða settar á markað.

              Tilkynna skal þegar í stað ESA um slíkar ráðstafanir og tilgreina ástæðurnar fyrir ávörðuninni, einkum hvort ósamræmið sé:

a)           vegna þess að grunnkröfunum, sem um getur í 3. gr., er ekki fullnægt þegar vogirnar uppfylla ekki staðlana sem um getur í 1. mgr. 5. gr.;

b)           vegna þess að stöðlunum, sem um getur í 1. mgr. 5. gr., sé ekki bent á réttan hátt; c) vegna ágalla í sjálfum stöðlunum sem um getur í 1. mgr. 5. gr.

2.            Ef vog, sem stenst ekki kröfur, ber CE-merkið skal gera viðeigandi ráðstafanir gegn þeim sem hefur fest merkið á og skal tilkynna ESA það.

B. KAFLI

 Samræmismat.

8. gr.

1.           Votta má að vogir séu í samræmi við grunnkröfur, sem koma fram í viðauka I sam­kvæmt annarri of eftirfarandi málsmeðferðum eftir því sem umsækjandi

2.           kýs:

a)           með EB-gerðarprófun, eins og um getur í 1. lið í viðauka II og síðan með EB­ yfirlýsingu um gerðarsamræmi (ábyrgð á gæðum framleiðslu) eins og um getur í 2. lið viðauka II eða EB-sannprófun eins og um getur í 3. 1ið viðauka II. EB-gerðarprófun, er þó ekki lögboðin ef um er að ræða vogir, sem hafa ekki raf­eindabúnað og þar sem ekki er notuð fjöður í álagsskynjara til mótvægis við álag.

b)           með EB-einingarsannprófun eins og um getur í 4. lið viðauka B.

2.            Skjöl og bréf sem tengjast tilhöguninni sem um getur í 1. mgr., skulu gerð á íslensku eða tungumáli sem hinn tilnefndi aðili hefur viðurkennt.

3. a)     Ef búnaðurinn fellur undir ákvæði annarra reglugerða sem taka til annarra þátta og kveða einnig á um að setja skuli CE-merki á vörur gefur þetta merki til kynna að viðkomandi búnaður teljist einnig vera í samræmi við ákvæði þessara annarra reglugerða.

b) Heimili ein eða fleiri þessara reglugerða framleiðanda að velja hvaða fyrirkomu­lag hann notar á aðlögunartíma sýnir CE-merkið að það sé eingöngu samræmi við ákvæði þeirra reglugerða sem framleiðandi beitir. Í þessu tilviki skulu tilvísanir í þær reglugerðir sem beitt er korna fram í þeim skjölum, auglýsingum eða fyrir­mælum sem krafist er í reglugerðum og fylgja slíkum tækjum.

9. gr.

1. Ráðherra tilkynnir ESA um þá sem hann hefur tilnefnt til að framfylgja reglunum sem um getur í 8. gr. ásamt þeim sérstöku verkefnum sem þessum aðilum hefur verið falið að leysa of hendi. Í EES-viðbæti við Stjórnartíðindi EB er birt skrá yfir tilnefnda aðila ásamt kenninúmerum þeirra og verkefnum sem þeim hefur verið úthlutað. ESA sér um að þessi skrá sé uppfærð.

2. Beita skal lágmarksskilyrðum sem mælt er fyrir um í viðauka V þegar aðilar eru valdir. Líta skal svo á að aðilar, sem uppfylla skilyrði viðkomandi samræmdra staðla sem faggildingardeild Löggildingarstofunnar tilgreinir, uppfylli skilyrðin sem mælt er fyrír um í viðauka V

3. Draga skal valið til baka ef aðilinn telst ekki lengur uppfylla skilyrðin sem um getur í 2. mgr. Hann skal án tafar tilkynna Eftirlitsstofnun EFTA það og afturkalla tilnefn­inguna.

III. KAFLI

CE-merki og áletranir.

10. gr.

I. CE-merkið og aðrar upplýsingar, sem lýst er í 1. 1ið viðauka IV. skal festa, þannig að það sé greinilegt, læsilegt og varanlegt á vogir þær sem CE-samræmi hefur verið stað­fest fyrir.

2. Áletranirnar, sem um getur í 2. 1ið. viðauka IV skal festa, þannig að þær séu greinileg­ar, læsilegar og varanlegar á allar aðrar vogir.

3. Óleyfílegt er að setja á búnaðinn merki sem líklegt er að villi um fyrir þriðja aðila hvað varðar þýðingu og form CE-merkisins. Setja má hvers konar aðrar merkingar á búnaðinn, að því tilskildu að þær hindri ekki að CE-merkið sjáist vel og sé vel læsi­legt.

11. gr.

Án þess að draga úr ákvæðum 7. gr., gildir eftirfarandi:

I. sannist að CE-merki hafi verið sett ranglega á vöru ber framleiðanda eða viðurkennd­um fulltrúa hans með staðfestu innan EES skylda til að sjá til þess að búnaðurinn samræmist ákvæðum um CE-merkingar og að bundinn sé endi á brotið samkvæmt skilyrðum sem stjórnvöld setja;

2. ef ósamræmi heldur áfram skulu stjórnvöld grípa til aura viðeigandi ráðstafana til að takmarka eða banna markaðssetningu viðkomandi búnaðar eða tryggja að hann verði innkallaður of markaði í samræmi við ferlið sem mælt er fyrir um í 7. gr.

12. gr.

Þegar vog, sem er notuð í þeim tllgangi sem um getur í a-1ið 2. mgr. 1. gr., hefur verið eða er tengd við tæki sem hafa ekki fengið samræmismat eíns og um getur í 8, gr. skal hvert þessara tækja berg tákn þar sem fram komi takmarkanir á notkun þess eins og tilgreint er í 3. 1ið, viðauka IV. Táknið skal fest á tækin þar sem það er greinilegt, læsi­legt og varanlegt.

IV KAFLI

Lokaákvæði.

13. gr. Undanþáguákvæði. 1. Um leið og reglugerð þessi tekur gildi verður óheimilt að gefa út nýjar gerðarviður­kenningar eftir eldri reglum. Þó má gefa út viðbótar-gerðarviðurkenningar vegna minni háttar breytinga á eldri vogum.

2. Þrátt fyrir 1. mgr. er markaðssetning og notkun voga heimil ef þær hafa gerðarviður­kenningar fyrir 1. janúar 1994 í samræmi við reglur sem þá giltu, svo sem tilskipun 73/360/EBE. Slíkar gerðarviðurkenningar má framlengja í allt að 10 ár, þ.e. til 1. janúar 2004.

3. Tilskipun 73/360/EBE er ekki sett í sérstaka reglugerð en ákvæði þeirrar tilskipunar munu gilds fyrir eldri vogir, þegar það á við, sbr. 2. mgr. 14. gr.

4. Ennfremur er heimil rnarkaðssetning eða notkun voga, sem notaðar eru í þeim tilgangi sem um getur í 4.-5. tölul. a-liðar 2. mgr. 1. gr., til I. janúar 2004 án þess að gerð sé krafa um samræmisvottorð.

5. Fram til 1. janúar 1997 er heimilt að markaðssetja eða taka í notkun vogir sem fram­leiddar eru í samræmi við reglugerðir sem eru í gildi fyrir 1. janúar 1995.

14. gr.

Gildistaka.

Reglugerð þessi er sett með heimild í lögum um vog, mál og faggildingu nr. 100/1992 og með hliðsjón of ákvæði samningsins um Evrópska efnahagssvæðið, sem vísað er til í 27. tölul. IX. kafla II. viðauka, tilskipun 90/384/EBE ásamt síðari breytingu er varð með tilskipun 93/68/EBE frá 22. júlí 1993, um CE-merkið, með þeim breytingum og viðbótum sem leiðir of B. viðauka, bókun 1 við samninginn og öðrum ákvæðum hans. Reglugerð þessi öðlast gildi 1. janúar 1995 og frá sama tíma fellur eldri reglugerð, nr. 143/1994 um ósjálfvirkan vogarbúnað, úr gildi.

Viðskiptaráðuneytið, 30. júní 1994.

F h. r.

Þorkell Helgason.

Sveinn Þorgrímsson.

[viðaukar sjá stjórnartíðindi B 1994 bls.1363]